|
|
|
|
|
สถิติผู้เข้าชม
|
 ขณะนี้มีผู้เข้าใช้
|
4
|
 ผู้เข้าชมในวันนี้
|
178
|
|
ผู้เข้าชมทั้งหมด
|
1,006,951
|
|
|
|
|
|
|
7 มีนาคม 2564
|
|
อา |
จ. |
อ. |
พ. |
พฤ |
ศ. |
ส. |
| |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 | |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 | |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 | |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
26 |
27 | |
28 |
29 |
30 |
31 |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Behind The Scene 2008/2009/2010 *End*
|
|
[FICTION]Break The Record~Behind the scene~
[26 กุมภาพันธ์ 2556 22:56 น.]จำนวนผู้เข้าชม 12121 คน |
|
|
“แสดงให้ไอ้หมอนี่ดูให้เต็มที่ อย่าทำให้ฉันต้องผิดหวังในตัวนายล่ะ เข้าใจไหม?”
สิ้นเสียงคำสั่ง สวิทซ์ของไวเบรเตอร์ก็ถูกเปิดส่งกระแสไฟฟ้าส่งผลให้แท่งพลาสติกสั่นสะเทือนรุนแรงไปทั้งอัน แผ่นหลังเนียนแอ่นโค้งกระดกขึ้นจากเตียงนอนโดยที่กลีบปากบางส่งเสียงร้องครางกระเส่าแหบแห้งก้องไปทั่วห้องสี่เหลี่ยม.... ร่างผอมบางดิ้นพราดด้วยความเสียวซ่านที่แล่นปลาบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แขนขาออกแรงดึงทึ้งโซ่ตรวนที่ตรึงตนเองเอาไว้ราวกับกำลังคลุ้มคลั่ง ท่อนเนื้อรุ่มร้อนตั้งแข็งชันตามอารมณ์ซึ่งพุ่งสูง หากกระนั้นมันก็มิอาจปลดปล่อยสารคัดหลั่งที่ไหลปริ่มปรอยออกมาจากส่วนปลายยอดได้ โดยที่ภาพทั้งหมดถูกเก็บบันทึกแปรคลื่นความถี่ส่งไปให้คนซึ่งอยู่ในอีกสถานที่หนึ่งได้เห็นจนหมดสิ้น
“อ๊า!!!!!!!!!!!!!!!”
(คาเมะจัง!!! เกิดอะไรขึ้นน่ะ คาเมะจัง!!!??)
“อ้า........มะ....ไม่.....จิน.....พอแล้ว..........พอ!!!!”
“หึๆๆๆ ฮะๆๆๆ.... ชู้นายเขาอุตส่าห์ถามแน่ะ จะไม่ตอบสักหน่อยเหรอ?”
เจ้าของเสียงเย้ยหยันที่ฟังดูราวกับจะแกล้งซ้ำเติมให้คนตัวเล็กยิ่งรู้สึกอับอายเอ่ยถามกลั้วหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของฟุคุยามะ มาซาฮารุดังออกมาจากลำโพงโทรศัพท์ หากก็ไม่มีคำตอบใดนอกเสียจากเสียงร้องครวญครางของคาซึยะส่งผ่านมาให้ได้ฟัง.... จินเอื้อมมือเข้าไปกำรอบส่วนปลายของเครื่องสั่นสะเทือนที่ดีดตัวอยู่ภายในช่องทางสำหรับร่วมรักของร่างน้อยก่อนจะขยับมันเข้าออกเสียดสีทิ่มแทงจุดกระสันอย่างไม่ยั้ง เร่งเร้าอารมณ์ร้อนซ่านเจียนคลั่งจากเด็กหนุ่มให้ยิ่งพลุ่งพล่าน
“ถ้าไม่อยากตอบ งั้นก็ครางให้มันฟังอีกสักหน่อยก็แล้วกันนะ”
“อ๊า.......ฮะ.......อือ.......จิน.......จิน......!!!!”
เสียงหวืดของไวเบรเตอร์ยังคงดังก้องข้างในโสตประสาทไม่สร่างซา ขณะที่ช่องทางตีบตันสั่นระรัวขณะที่รูเล็กแคบก็ตอดรัดของเทียมแนบแน่นคล้ายกลัวว่ามันจะเลื่อนหลุดออกไปจากร่องบั้นท้าย ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเสียวซ่านที่โหมกระพือไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย ทุกครั้งที่เครื่องทุ่นแรงเคลื่อนลึกเข้าไปกระตุ้นผนังบางสีชมพูสด เอวคอดกิ่วก็จะบิดเกร็งเสมือนว่ามิอาจทานทนรสสัมผัสจากแท่งพลาสติกเย็นชืดได้ไหวอีกต่อไป เสียงหวานร้องครางอ้อนวอนแหบพร่าเรียกชื่อชายคนรักอย่างลืมตัวไปเสียสนิทว่าทั้งภาพและเสียงภายในห้องนอนนี้จะถูกถ่ายทอดไปให้บุคคลที่สามได้รับชม หากมันกลับทำให้ร่างหนาซึ่งสนุกอยู่กับการเสียบใส่ชำเราคาซึยะด้วยไวเบรเตอร์ยิ่งสาแก่ใจ จนเลื่อนสวิทช์เปิดระดับการสั่นสะเทือนให้สูงที่สุด
“....จิน.....ฉัน.....อะ.....ไม่ไหวแล้ว......ไม่...ไหว........”
“ขอร้องล่ะ......ฮือ.....เอามัน.....ออกไปที”
สะโพกอิ่มกระดกลอยสูงแอ่นท่อนเนื้อชุ่มแฉะกลางลำตัวซึ่งถูกรัดเอาไว้ด้วยปลอกหนังให้เลนส์กล้องโทรศัพท์มือถือเก็บภาพเอาไว้ได้ทั้งหมดทุกส่วนสัด เครื่องเพศขนาดไม่ใหญ่โตนักบวมพองแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำน่ามอง ตัดกับสายหนังสีดำขลับที่ถูดชโลมจนขึ้นเงาด้วยของเหลวขุ่นซึ่งเยิ้มย้อยลงมาจากปลายยอดท่อนเนื้อสวย.... ชายหนุ่มกดปุ่มซูมภาพเข้าออกอยู่ระยะหนึ่งราวกับจะอวดให้ใครบางคนได้เห็นชัดเต็มสายตา ก่อนจะปิดการสั่นสะเทือนของอุปกรณ์สำหรับเพิ่มสีสันในการร่วมรักที่เขาเลือกมาใช้กับคาซึยะโดยเฉพาะแล้วชักมันออกมารวดเดียว ร่างน้อยสะดุ้งโหยงอย่างคาดไม่ถึงกับสิ่งเติมเต็มที่ขาดหายไปอย่างกะทันหัน กลีบปากบางร้องอุทธรณ์ลั่นขณะที่ความทรมานยิ่งรุมเร้าให้ต้องดิ้นพล่านด้วยเจตนาของจินที่ต้องการจะรังแกเขา
“มะ.......ไม่ใช่อันนั้น.....อื้อ.....!!!”
“แล้วอันไหนล่ะที่อยากให้เอาออก หืมม์?”
บนหน้าจอเครื่องมือสื่อสารยังคงปรากฏภาพแกนกายแข็งชันกำลังผลิตสารคัดหลั่งไหลเอื่อยทีละเล็กทีละน้อยที่มือหนาจ่อเลนส์กล้องค้างเอาไว้ ปลายจมูกโด่งเป็นสันกดแนบลงบนผิวแก้มชิ้นเหงื่อพลางลากปลายลิ้นไล้เล็มใบหูนิ่ม เสียงทุ้มกระซิบถามยั่วเย้าทำเหมือนไม่เข้าใจทั้งที่สีหน้าท่าทางนั้นบ่งบอกว่ากำลังรอคอยฟังถ้อยคำอ้อนว้อนอย่างจนตรอกจากคาซึยะ
“ข้างหน้า.....อะ.....อันที่....รัด.....ของฉัน......”
“......ได้โปรดเถอะ.....ฮือ.....จิน.......เอาออกให้ฉันที........”
“ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันแล้วล่ะมั้ง?”
อาคานิชิ จินพยักหน้าขึ้นลงเชื่องช้าเป็นเชิงยอมรับคำขอร้องนั้นก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วจึงหันทิศทางโทรศัพท์ให้จับภาพของพวกเขาสองคนส่งไปหาคนที่อยู่ปลายสาย
“ตอบฉันมาสิว่า เซ็กส์ของใครที่ถึงใจนายที่สุด.... พูดดังๆให้ไอ้พวกชอบยุ่งกับเมียชาวบ้านได้ยินด้วย”
“ถ้าไม่พูดละก็ ฉันจะปล่อยให้นายนอนแข็งอยู่แบบนี้ทั้งคืนนี่แหละ”
เสียงห้วนห้าวขู่สำทับพลางใช้มืออีกข้างลากวนเหนือส่วนกลางลำตัวแกล้งยั่วให้คาซึยะยิ่งกระสับกระส่ายจนต้านทานระลอกคลื่นแห่งความกระสันที่วนเวียนอยู่ภายในท่อนเนื้ออุ่นโป่งพองไม่ไหว บั้นเอวบอบบางพยายามขยับเคลื่อนแอ่นส่วนที่น่าอับอายไปให้แตะสัมผัสถูกมือสากเพื่อบรรเทาความอึดอัดทรมานให้ลดลง หากก็ติดอุปสรรคซึ่งรัดรึงต้นขาเอาไว้ ใบหน้าสวยส่ายสะบัดไปมา ลืมสิ้นไปแล้วด้วยซ้ำว่าทุกการกระทำ ทุกเสียงร้องครางของตนเองนั้นจะถูกส่งไปให้ใครได้ร่วมรับรู้บ้าง ภายในหัวสมองคิดเพียงแค่ว่าจะทำอย่างไรก็ได้ ขอให้จินยอมแกะปลอกหนังที่รัดโคนต้นส่วนกลางลำตัวของเขาออกเสียที
“จะ......จิน.......ฉันชอบ.....ของจิน......”
“ว่ายังไงนะ.... นายชอบอะไรของฉัน ไม่เห็นจะได้ยินเลย?”
“ฉันชอบ.....เซ็กส์ของจิน......ชอบที่สุด........อือ.....”
“ดีมาก.... เด็กน้อย”
ริมฝีปากหนาหยักได้รูปกดจูบหนักๆที่กลีบปากบวมเจ่อ นัยน์ตาสีดำชำเลืองมองไปยังเลนส์กล้องพร้อมทั้งส่งยิ้มเย้ยหยันอย่างมาดหมายว่าจะต้องทำให้ชู้รักของคาซึยะเจียนคลั่งด้วยสิ่งที่เขาบีบบังคับให้ร่างบางพูดออกมา.... มันจะได้รู้กันไปเลยว่าคนของใครเป็นของใคร ต่อจากนี้ไปจะได้ไม่กล้ามายุ่งกับคาซึยะตอนที่เขาเผลออีก!!!!
(คาเมะจัง!!! คาเมะจัง!!!!!!)
(เธออยู่ที่ไหนน่ะ.... ไอ้โรคจิตนั่นมันเป็นใคร ฉันกำลังจะไปช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ!!!!)
“คาเมะจังก็อยู่กับผัวเขาน่ะสิวะ.... ชู้อย่างแกได้ดูผ่านกล้องมือถือแค่นี้ก็บุญหัวแล้ว ไม่ต้องเสนอหน้ามาแส่เรื่องของผัวเมียเขาหรอก!!!”
“ฉากสุดท้ายสำหรับแกแล้ว ตั้งใจดูให้ดีล่ะ!!!”
หน้าจอโทรศัพท์เคลื่อนที่ขนาดกะทัดรัดถูกหันออกจับภาพสะโพกอวบอิ่มน่ามองด้วยแท่งเนื้อที่แกว่งไกวตามแรงกระดกขึ้นลงยามเมื่อสิ่งที่ขัดขวางการหลั่งถูกปลดออกไป อุ้งมือเย็นเฉียบสาวรูดแกนกายร้อนรุ่มดุเดือดสนองความต้องการของร่างขาวเปลือยเปล่าให้อย่างถึงใจ ลิ้นหนาแลบเลียริมฝีปากแห้งผากพลางส่งเสียงหัวเราะในลำคอขณะที่รูเล็กตรงยอดปลายค่อยๆมีน้ำรักไหลเยิ้ม คาซึยะร้องครวญครางเสียงลั่นเมื่ออารมณ์เสียวซ่านขับเคลื่อนอย่างเต็มกำลัง หน้าท้องแบนราบหดเกร็งหากก็สวนกระทั้นบั้นท้ายส่วนหน้าให้ชายคนรักได้โอบอุ้มถนัดถนี่ยิ่งขึ้น
“.....อะ.....ฮะ.........อ๊า.....!!!!!”
“.......อ้า.....ฮ้า.........จิน.....แรงอีก......อ๊ะ!!!”
ก้อนเนื้อหัวใจดีดตัวสูบฉีดเลือดจนผิวกายสีขาวกลายเป็นสีบ่มแดดแดงอ่อนระเรื่อน่ารัก ปลายเท้าบอบบางงองุ้มจิกผ้าปูที่นอนพลางส่งเสียงกระเส่าแอ่นอกยกสะโพกเข้าหามือของร่างสูง ความรัญจวนเขม็งเกลียวซาบซ่านราวกับว่าร่างทั้งร่างกำลังลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า สัมผัสหยาบหนาจากฝ่ามือใหญ่เสียดสีหน่วงหน่วงขึ้นพร้อมทั้งใช้ปลายนิ้วกดย้ำแรงๆลงบนส่วนปลายท่อนเนื้ออวบ เร่งส่งเด็กหนุ่มที่นอนอ้าขาร้องครางจนฟังไม่ได้ศัพท์ให้ไปถึงฝั่งฝัน
“.........อา........ฮ้า!!!!”
หยาดน้ำขุ่นขาวทะลักเป็นสายยาวพุ่งสูงขึ้นบนเพดานก่อนจะร่วงหล่นลงมาแตกกระเซ็นเปื้อนใส่ผืนอกเรียบตึง หากกระนั้น จินก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากส่วนอุ่นร้อนของคาซึยะ หากกลับคลอเคลียดึงเล่นต่ออยู่อีกสักพักเพื่อรีดคราบรักออกมาจนหมดให้สมกับความน่าเอ็นดูของเจ้าของเสียงกระเส่าที่เรียกขานของเขาชื่อครั้งแล้วครั้งเล่า....
โทรศัพท์มือถือถูกกดตัดสายปิดเครื่องแล้วเหวี่ยงทิ้งไว้บนพื้นห้องอย่างไม่ใยดี เครื่องพันธนาการทั้งหมดถูกปลดออกเหลือไว้เพียงแค่ปลอกคอหนังและโซ่เหล็กเส้นยาวที่ล่ามคาซึยะเอาไว้กับหัวเตียง ร่างบางปล่อยแขนขาทิ้งลงบนเบาะนุ่มอย่างเหนื่อยอ่อน ด้วยความเมื่อยล้าหลังจากที่ถูกตรึงเอาไว้ในลักษณะท่าทางที่ผิดธรรมชาติมาชั่วระยะหนึ่ง ประกอบกับการกรีดร้องแทบจะตลอดเวลาพาลให้ดวงตาคู่สวยค่อยๆหรี่ปรือปรอยเมื่อจังหวะการหายใจกลับมาสู่ภาวะปกติ ความเสียวซ่านยังคงแผ่ไปทั่วซอกขา ร่างเล็กส่งเสียงครางเอื่อยเหมือนเคลิบเคลิ้มก่อนจะพลิกตัวนอนตะแคงปล่อยให้ทุกส่วนสัดในกายได้ผ่อนคลายแล้วหลับตาลง
“อย่าเพิ่งเหนื่อยสิ.... ฉันยังสะสางบัญชีของเราไม่จบเลยนะ”
ฝ่ามือหยาบฟาดแก้มก้นนุ่มนิ่มฉาดใหญ่ ส่งผลให้คาซึยะสะดุ้งเฮือกตื่นจากห้วงภวังค์แห่งนิทราในทันที สายโซ่ถูกกระตุกแรงเรียกให้คาซึยะจำต้องลุกขึ้นมาอีกครั้งทั้งที่สภาพของเขานั้นทั้งทรุดโทรมและอ่อนล้าเกินกว่าที่จะรองรับความบ้าคลั่งป่าเถื่อนได้ไหว.... เด็กหนุ่มเริ่มสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำทั้งทางร่างกายและจิตใจ ตลอดสามวันที่ผ่านมานี้มันยังไม่เพียงพออีกหรือกับการชดใช้บาปที่เคยพลั้งเผลอทำลงไปโดยไม่ได้ตั้งใจ จินยังคิดจะทรมานอะไรเขาอีก จะต้องให้ตายไปตรงนี้เลยใช่ไหมถึงจะสะใจ!!??
“.......จิน.....สงสารฉันเถอะ......ปล่อยฉัน.......ไป”
“ไม่!!!”
“ขืนปล่อยนายไป นายก็ไประเริงรักอยู่กับชู้จนเพลินน่ะสิ.... อยู่กับฉันจะร่าน จะเอากันทั้งวันทั้งคืน หรือจะมั่วแค่ไหนก็ไม่มีใครว่าหรอกน่า อย่ามาทำดัดจริตหน่อยเลย!!!!”
เสียงห้วนห้าวตะคอกด่าทอหยาบคายไม่แยแสต่อคราบน้ำตาที่เคยหลอมละลายหัวใจของเขาให้อ่อนไหว แต่ในวันนี้มันกลับกลายเป็นเพียงหยดน้ำโปร่งแสงที่ต่อให้คาซึยะบีบเค้นมันออกมาให้ตายก็ไร้ประโยชน์.... ท่อนแขนกำยำฉุดร่างผอมบางที่อิดโรยให้นอนคว่ำราบไปกับที่นอนแล้วตามมาคร่อมทับเอาไว้จากด้านบน คนตัวเล็กพยายามกระเสือกกระสนคลานหนีหากก็ถูกมือใหญ่กดหัวไหล่ให้นาบติดพื้นเตียงก่อนจะช้อนบั้นท้ายกลมกลึงให้ลอยเด่นขึ้น รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมจุดขึ้นที่มุมปากเมื่อชายหนุ่มควานเจออุปกรณ์อีกชิ้นที่เขาซุกเก็บเอาไว้ใต้เบาะ
“แล้วเมื่อกี้นายก็พูดเองไม่ใช่เหรอว่าชอบเซ็กส์ของฉันที่สุด แล้วจะยังไปหากินนอกบ้านอีกทำไม.... จริงไหม ที่รัก?”
“รับรองเลยว่าครั้งนี้จะถึงใจกว่าทุกครั้งที่เราเคยเอากันแน่!!!”
“โอ๊ย!!!!!!!”
เสียงวัตถุลักษณะเรียวยาวยืดหยุ่นได้เสียดสีกับอากาศก่อนจะตกกระทบลงมาบนผิวหนังอ่อนบางลอยเข้าสู่โสตประสาท ตามมาด้วยเสียงแหบหวานหวีดร้องปานจะขาดใจ ความเจ็บแสบเหมือนเนื้อถูกไฟลวกแล่นลามไปทั่วบริเวณ รอยพาดเป็นทางยาวปรากฏขึ้นเป็นริ้วแผลแล้วแผลเล่าตามแต่จุดที่จินพอใจจะฟาดลงไป ท่ามกลางเสียงประณามก่นด่าของชายหนุ่มที่ถูกครอบงำด้วยความโกรธและเสียงร้องโหยไห้ด้วยความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส
“มีผัวคนเดียวไม่ชอบ.... อยากร่านนักมันก็ต้องโดนแบบนี้!!!!”
แส้พลาสติกอย่างแข็งแบบสามารถพับเก็บได้ถูกหวดกระหน่ำประหนึ่งครูฝึกที่กำลังลงโทษสัตว์ป่าซึ่งเลี้ยงเท่าไรก็ไม่เชื่อง หันมาแว้งกัดคนให้อาหารที่อุตส่าห์ให้ความเมตตาเอ็นดู.... สำหรับคาซึยะที่บังอาจทรยศสวมเขาให้คนอย่างอาคานิชิ จิน มันก็ต้องโดนลงโทษแบบเดียวกับสัตว์จึงจะสาสม!!!
“โอ๊ย!!!! จิน!!!! อย่า......พอแล้ว.......!!!!!!”
“จิน......ฉันเจ็บ.........อย่า!!!!! ฮือ!!!!!!!!!!!”
“คราวหลังยังจะกล้าไปเอากับคนอื่นอีกไหม หา!!!??”
“......ฮือ......ไม่แล้ว จิน......ฉันไม่กล้าแล้ว........ฮือ.......”
“พอเถอะนะ......ฮือ....ฉันกลัวแล้ว......กลัวแล้วจริงๆ..........”
ร่างหนาตวาดถามในขณะที่มือก็ยังไม่หยุดเฆี่ยนตี จนกระทั่งมองเห็นหยดเลือดไหลซึมออกมาจากบาดแผล คาซึยะซบใบหน้าสวยลงบนท่อนแขนของตนเองพลางละล่ำละลักอ้อนวอนขอให้ชายคนรักหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนต่อตัวเขาเสียที ความเจ็บรวดร้าวที่ได้รับกำลังทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าตนเองใกล้จะตาย.... มันทั้งเจ็บ ทั้งแสบและทรมานจนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาไม่ควรหาเรื่องทำให้ผู้ชายอารมณ์ร้อนอย่างจินโกรธเลย
“หึ.... ตอนทำไม่รู้จักคิด ทีอย่างนี้ละมาร้องไห้ อย่านึกเชียวนะว่าฉันจะสงสาร”
“คิดจริงๆเหรอว่าแค่นายทำตัวให้อ่อนแอบอบบางดูน่าสงสารแล้วฉันจะยอมใจอ่อนกลับมาเป็นไอ้หน้าโง่ให้เมียสวมเขาเหมือนเดิม.... จะไม่ดูถูกกันมากเกินไปหน่อยหรือไง!!??”
ร่างสูงแสยะปากอย่างนึกสมเพชกับคำว่ากลัวของคาซึยะ แววตาดุดันจ้องมองด้วยอารมณ์ที่ยังปะทุไม่จางหายก่อนจะเหวี่ยงแส้ในมือกระเด็นหายไปที่อีกมุมหนึ่งของเตียงนอนแล้วหยิบเอาของบางอย่างขึ้นมาแทน.... ปลอกสวมทำจากซิลิโคนอย่างแข็งสำหรับเพิ่มขนาดอวัยวะเพศชายถูกครอบลงบนแกนกายใหญ่จนเต็มความยาวของมัน เด็กหนุ่มตัวเล็กเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเห็นชัดว่าจินกำลังต้องการทำอะไรกับตนเองเป็นลำดับต่อไป ท่อนเนื้อแข็งขึงชูตระหง่านอยู่ภายใต้เครื่องห่อหุ้มสีสันจัดจ้านพื้นผิวขรุขระเป็นปุ่มปมที่เจตนาสร้างขึ้นมาเพื่อกระตุ้นจุดกระสันภายในช่องทางร่วมรัก ขนาดเดิมของจินก็ว่าทั้งใหญ่ทั้งยาวมากพออยู่แล้ว เมื่อใส่ปลอกเสริมเข้าไปอีก คาซึยะจึงไม่คิดเลยว่ามันจะสอดแทรกผ่านเข้าไปข้างในรูเล็กตรงบั้นท้ายของเขาได้
“ไม่เอานะ จิน.......พอทีเถอะ.......ฮือ.....”
“หุบปาก นายไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธคำสั่งของฉัน!!!”
มือหนากระชากเอวบางให้ขึ้นมาคร่อมบนหน้าตักกว้าง ไม่นำพาต่อเสียงร้องด้วยความหวาดกลัวของคนตัวเล็กที่พยายามขัดขืนไม่ยอมให้จินเสียบใส่ส่วนกลางลำตัวที่มีขนาดผิดปกติเข้าไปในร่องหลังสะโพก.... ปลายนิ้วยาวแบะแก้มก้นอวบอัดทั้งสองข้างให้แยกห่างออกจากกัน หากกระนั้นคาซึยะก็ยังต้านทานแรงฉุดรั้งหน่วงเหนี่ยวอย่างสุดกำลังไม่ห่มบั้นท้ายเข้าหาอย่างเร่าร้อนเหมือนเคย เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเอื้อมมือไปคว้าเอาแส้อันเดิมออกมาฟาดใส่ผืนอกขาวไม่ออมแรงพลางออกคำสั่งเกรี้ยวกราด
“กดลงมาให้มิดถึงโคนเดี๋ยวนี้ ฉันรู้ว่าใหญ่แค่ไหนนายก็รับได้หมดนั่นละ.... เน่าไปถึงไหนต่อไหนแล้ว นึกว่าตัวเองเป็นสาวบริสุทธิ์หรือไง!!??”
“อื้อ.............อ๊ะ!!!”
คาซึยะกลั้นใจแหวกก้อนเนื้อนุ่มเพื่อเปิดทางให้ก่อนจะค่อยๆหย่อนช่วงล่างของเขาลงไปหาท่อนเนื้อมหึมาที่ตั้งชันรอรับอยู่ รูเล็กสั่นระริกขณะที่มันดูดกลืนส่วนหัวของเครื่องเพศใหญ่โตเข้าไปทีละเล็กทีละน้อย กลีบปากบางเผยอหอบหายใจหนักยามเมื่อรู้สึกความเจ็บร้าวที่แล่นขึ้นมาตามไขสันหลังยามแท่งน้ำรักของจินชอนไชเบิกช่องกะจิดริดให้ขยายจนสามารถรองรับทั้งของจริงและของเทียมไว้ได้ทั้งหมด.... ทั้งที่น่าจะสุขสม หากความเจ็บปวดเนื่องจากขนาดที่ใหญ่เกินไปจนปากทางฉีกขาดก็กลบรสชาติของความรัญจวนให้เหือดหาย
“รัดของฉันซะแน่นเชียว.... ชอบล่ะสิท่า”
ชายหนุ่มแค่นเสียงถากถางเมื่อรู้สึกได้ถึงอาการขมิบเกร็งตอดรัดจากผนังบอบบาง ความอ่อนนุ่มหยุ่นและอุณหภูมิอุ่นจัดภายในบั้นท้ายของคาซึยะยังคงทำให้เขาพึงพอใจได้เสมอถึงแม้ว่าจะสวมปลอกเสริมเอาไว้ต่างหากอีกชั้นหนึ่งก็ตาม ถึงปากจะร่ำร้องบอกว่าไม่ต้องการ หากปฏิกิริยาตอบรับทางกายนั้นกลับร้อนร่านจนเขาแทบอดใจรอบทรักขั้นต่อไปไม่ไหว
“ขย่มไปเรื่อยๆจนกว่าฉันจะสั่งให้หยุด!!!”
ประโยคคำสั่งกรรโชกห้วนบังคับให้เด็กหนุ่มต้องยกสะโพกขึ้นเชื่องช้าและปล่อยให้แกนกายใหญ่สวนกลับเข้าไปใหม่ อกบางกระเพื่อมไหวสะท้อนหอบขณะตอบสนองความต้องการของชายคนรักในสภาพทุลักทุเล ไม่ว่าจะพยายามมากสักแค่ไหน แต่ความใหญ่และความยาวที่ถูกเสริมจนเกินพอดีก็ยังคงเป็นอุปสรรคสำคัญที่ทำให้การขยับขึ้นลงทำได้อย่างยากลำบาก และในที่สุด ความอืดอาดยืดยาดก็ยิ่งส่งผลให้อาคานิชิ จินยิ่งโมโหเพราะคิดว่าคาซึยะแกล้งเล่นแง่ท้าทายคำสั่งของตนเอง
“โอ๊ย!!!!”
“ขย่มลงมาแรงๆ.... อยากลองดีกับฉันหรือไง คาซึ!!??”
“......ฮึก.........ฮือ...........”
ใบหน้าสวยเหยเกเพราะแรงสะอื้นหลังจากที่ถูกแส้อันเดิมเหวี่ยงเข้าตรงต้นแขนอย่างจัง ดวงตาคู่สวยหลุบลงต่ำไม่กล้ามองหน้าชายคนรักที่เงื้อเครื่องมือทรมานขึ้นสูงพร้อมโหมฟาดลงมาได้ทุกเวลาราวกับจะขู่เข็ญเขา.... บั้นท้ายอวบเร่งจังหวะการสอดใส่ให้กระชั้นขึ้น เสียงร้องไห้ถูกกักเก็บเอาไว้ข้างในลำคอกลายเป็นอาการสะอื้นตัวสั่นยามเมื่อแกนกายแข็งขืนแทรกผ่านความคับแคบเข้าไปหนแล้วหนเล่าจนร่างโปร่งบางแทบขาดใจตายคาอกกว้าง เจลหล่อลื่นถูกเทราดเคลือบด้านนอกปลอกหุ้มจนเฉอะแฉะหากคาซึยะก็ยังนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
“ไม่ได้เรื่อง ทีอย่างนี้ล่ะร่านไม่ออกเชียว!!!!”
การร่วมรักที่ติดขัดทำให้ร่างหนาหมดความอดทนพลางสบถด่าออกมาอย่างไม่คิดถนอมน้ำใจคนรักเลยแม้แต่น้อย.... จินผลักคาซึยะที่นั่งคร่อมอยู่บนตักของเขาให้ล้มหงายลงโดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าสายโซ่ซึ่งล่ามคอเด็กหนุ่มเอาไว้เหมือนสัตว์เลี้ยงจะรั้งติดหลอดลมทำให้อีกฝ่ายหายใจไม่สะดวก มือใหญ่รูดเอาปลอกเสริมความใหญ่ออกโยนทิ้งก่อนจะยกเรียวขาขาวทั้งสองข้างให้พาดบนบ่ากว้าง เค้าหน้าหล่อคมก้มลงมองช่องทางอันปราศจากความเดียงสาซึ่งเพิ่งถูกทะลวงด้วยของเล่นที่ร่างสูงไปเสาะหามา รูเล็กๆชุ่มฉ่ำด้วยน้ำกำหนัดเจือสีเลือดจางๆกระตุ้นความกระหายอยากในกายของชายหนุ่มให้พลุ่งพล่าน สัมผัสตึงแน่นนุ่มนิ่มหลังผ่านพ้นปากทางที่ขมิบอ้าราวกับยั่วเย้าเชิญชวนกำลังทำให้จินขาดสติ
“อะ............จิน...........อ๊า!!!!”
“ไงล่ะคาซึ...........ถึงใจนายพอไหม?”
ท่อนเนื้อโป่งพองเสียบพรวดพราดเข้าข้างในช่องทางตีบคับก่อนจะสาวออกมาจนเกือบสุดปลายให้กระทั้นกลับเข้าไปใหม่จนมิดถึงโคน จังหวะดิบเถื่อนอย่างที่ชอบนำพาเอาความสุขสมมาให้ร่างสูง บั้นเอวหนาเกร็งโหมใส่ร่องแคบกลางบั้นท้ายของคนตัวเล็กไม่ยั้ง ยิ่งเร็วยิ่งแรงมากเท่าไร ความกระสันจากการได้เสียดสีจุดไวสัมผัสก็ยิ่งวนเวียนมาจ่ออยู่ที่ส่วนกลางลำตัว คล้ายว่าเสียงร้องครวญครางจะยิ่งเร้าอารมณ์และทำให้แกนกายของจินขยายขนาดมากขึ้นไปได้อีก
“อา........จำเอาไว้ นายป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น!!”
“ฮ้า........อะ........จิน....ฉัน.........มะ...ไม่.......”
เสียงผิวเนื้อกระทบกันดังสลับกับเสียงหอบครางกระเส่าในขณะที่เครื่องเพศใหญ่ยาวผลุบหายเข้าไปข้างในรูกะจิดริดนับครั้งไม่ถ้วน ร่างหนาส่งเสียงเครือในลำคอด้วยความพึงพอใจเมื่อคาซึยะยังคงขมิบกระชับความเป็นชายของเขาเหมือนว่าไม่อยากให้มันเคลื่อนออกจากช่องทาง.... ภาพของเด็กหนุ่มเอวบางร่างน้อยซึ่งถูกปลอกคอหนังพันธนาการเอาไว้นอนอ้าขาร้องลั่นอย่างทนความเสียวซ่านไม่ไหวเริ่มพร่าเลือนไปจากประสาทการมองเห็น เปรียบเสมือนสัญญาณเตือนให้จินเร่งถองแกนกายสอดใส่ถี่ยิบจนเตียงเหล็กสั่นสะเทือนราวกับว่ามันกำลังจะพังลงมา และทันทีที่น้ำรักขุ่นย้อยไหลปริ่มจากส่วนบวมแดงของคาซึยะ อุ้งมือหนาก็ตรงเข้ากอบกุมขยำขยี้สาวรูดตามแนวยาวจนร่างเล็กต้องจิกปลายเล็บขูดข่วนแผ่นหลังกว้างพลางยกสะโพกลอยสูงด้วยรสรักที่ร่างสูงมอบให้อย่างถึงอกถึงใจ
“อ๊ะ........อะ................จิน......อ๊า!!!!!”
“อืม...........อะ.........”
ปลายทางสีขาวขุ่นฉีดพุ่งออกมาจากแท่งรักของคาซึยะก่อนที่อาคานิชิ จินจะตามติดไปพร้อมกัน สะโพกหนาเกร็งกระตุกยามฉีดอัดน้ำกามจนล้นทะลักช่องทางคับแคบจึงกระแทกเบียดบั้นท้ายกลมกลึงอีกสองสาม-ครั้งแล้วถอนกายออก ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มบางๆเมื่อเห็นคราบรักเหนียวชื้นของตนเองค่อยๆเยิ้มย้อยท่วมรูกะจิดริดสีชมพูสดที่จะต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว.... ในขณะที่ห้วงความคิดกำลังจดจ่อถึงเรื่องน่าอับอายลำดับต่อไปที่เขาจะใช้ลงโทษคาซึยะ ร่างสูงใหญ่ขยับลุกขึ้นจากการทาบทับตัวคนรักซึ่งนอนหอบหายใจอ่อนระทวยอวดส่วนสัดเครื่องเพศที่เห็นชัดว่าเพิ่งผ่านพ้นเซ็กส์ร้อนแรงอยู่บนเตียงเพื่อเตรียมคล้องเครื่องพันธนาการใส่ข้อมือและข้อเท้าผอมบางนั้นอีกครั้ง
แต่ทว่า..................!!!!
“อุ้ก!!!!!!”
ของแข็งบางอย่างกระทบด้านหลังศีรษะของชายหนุ่มเข้าอย่างจังส่งผลให้ร่างหนาร่วงลงไปนอนกองอยู่บนพื้นโดยพลัน ความเจ็บปลาบแล่นลามไปทั่วบริเวณจนกระทั่งจินต้องเอื้อมมือไปแตะสัมผัสสำรวจดูร่องรอยบาดแผล หากกลับพบว่าของเหลวสีแดงข้นกำลังไหลทะลักออกมาอาบท้ายทอยของเขาจนชุ่มไปถึงแผ่นหลังกว้าง
“คาซึยะ!!!!”
นัยน์ตาสีนิลเบิกกว้างยามเมื่อเงยหน้าขึ้นมองภาพซึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้าตนเองในเวลานี้ เด็กหนุ่มร่างบางที่ยังสวมปลอกคอล่ามติดเอาไว้กับหัวเตียงถือโคมไฟเปื้อนเลือดที่ใช้ต่างอาวุธส่งยิ้มมาให้อย่างเย็นชา ดวงตาเรียวรีสีน้ำตาลฉายแววเย้ยหยันแบบเดียวกันกับที่เขาเคยกระทำต่ออีกฝ่ายเอาไว้ไม่มีผิด ปลายลิ้นเล็กแลบเลียคราบเลือดซึ่งติดอยู่กับโคมไฟทำจากเหล็กชุบสมือนว่ามันเป็นน้ำหวานอันแสนเอร็ดอร่อย.... มือหนาคว้าสะเปะสะปะในอากาศขณะที่จินพยายามรวบรวมพละกำลังหยัดกายลุกขึ้น แต่ส้นเท้าเล็กกลับกระทืบลงมาบนท่อนขาอย่างแรงก่อนที่อาวุธสังหารเดิมจะกระหน่ำฟาดใส่ร่างของเขาชนิดไม่ยั้ง
“คาซึ.... อย่า อุก!!!!!!!”
“คาซึยะ!!!! คาซึ..........!!!!”
เสียงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือกระท่อนกระแท่นขาดห้วงยามเมื่อคาซึยะยังคงส่งรอยยิ้มเย้ยหยันชวนให้รู้สึกสยดสยองพลางโหมทุบชายคนรักด้วยวัตถุในมือราวกับว่าจะป่นกระดูกของจินให้หักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ไม่ว่าจะแขนหรือขา ต่างก็หมดสิ้นสภาพกลายเป็นท่อนเนื้อหงิกงอจมกองเลือดโดยที่ทุกอณูแห่งความเจ็บปวดทรมานแผ่ขยายไปทั่วทั้งตัวท่ามกลางเสียงหัวเราะที่ดังก้องไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมแคบๆด้วยความสะใจ!!!!
“ฮะๆๆๆๆ สนุกใช่ไหมจิน ฉันเองก็รู้ว่านายชอบความรุนแรงแบบนี้ ฮะๆๆๆๆๆ!!!!!!!”
ปลายมีดสีเงินวาบวับที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนถูกจรดลงบนแผ่นหลังก่อนที่มือเรียวบางจะกดลาดให้มันฝังลึกลงไปข้างในผิวเนื้อแล้วลากเป็นทางยาวจนกลายเป็นตัวอักษรเลือดปรากฏขึ้น และในวินาทีที่คาซึยะถอนปลายมีดออก สะโพกบางก็ขึ้นคร่อมทับร่างแหลกเหลวของซึ่งยังคงมีลมหายใจของชายคนรักอย่างนึกสนุก ปลายนิ้วเรียวใช้เลือดมนุษย์สีแดงสดเหม็นคาวคละคลุ้งที่ได้จากจินละเลงเล่นเละเทะไปทั่วผืนอกบอบบาง ทันใดนั้น แขนเรียวก็เงื้อขึ้นเตรียมหันใบมีดให้พุ่งทะลุหน้าผากกว้างพร้อมทั้งเสียงแหบหวานซึ่งประกาศกร้าวประหนึ่งสัญญาณจากเพชรฆาต
“ตายซะเถอะแก!!!!!!!!!!!!!!!”
.
.
“อ๊ากกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!”
.
.
“อาคานิชิ จิน!!!!!”
.
.
“อาคานิชิ จิน.... ไอ้หมูอ้วน ไอ้ขี้เซา ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!!!!!”
ดวงตาคมดุเบิกโพลงด้วยความหวาดกลัวจนสุดชีวิตเมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกอย่างเกรี้ยวกราดลอยกระทบโสตประสาทเข้าอย่างจัง แต่สิ่งที่เขาเห็นนั้นกลับเป็นภาพของเด็กหนุ่มคนเดียวกันกับที่ปรากฏในความฝันกำลังนั่งคร่อมทับหน้าท้องช่วงล่างโดยที่สองมือก็ถือหมอนหนุนใบใหญ่นุ่มฟูกระหน่ำฟาดใส่ร่างของเขาไม่คิดชีวิต.... แต่ร่างนั้นไม่ได้เปลือยเปล่าหรือเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดอย่างที่เพิ่งเห็น หากกลับสวมเสื้อยืดเข้ารูปสีขาวกับกางเกงยีนตัวเก่งพร้อมด้วยหมวกและแว่นกันแดดทรงหยดน้ำครบชุด ถึงแม้ว่าจะเป็นเครื่องแต่งตัวสำหรับอำพรางสายตาของผู้คนทั่วไปไม่ให้จำได้ว่าตนเองคือใคร แต่อาคานิชิ จินก็ยังรู้ได้ในทันทีว่าเจ้าของเสียงหวีดแหลมเสมือนว่าจะระเบิดแก้วหูของเขานั้นก็คือคาเมะนาชิ คาซึยะนั่นเอง
“........คา............ซึยะ?”
“ก็ฉันเองน่ะสิ.... นายเห็นไปใครไปล่ะ?”
กลีบปากสีสดยื่นต่อว่าต่อขานก่อนจะลุกลงมาจากเตียงนอนหลังกว้างภายในแมนชั่นหรูใจกลางเมือง ใบหน้าหล่อเหลาชื้นด้วยเหงื่อเม็ดโตผุดพราวท่วมไปถึงหลังพอบ่งบอกให้ผู้มาเยือนเข้าใจปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่าอีกฝ่ายนั้นคงเพิ่งตื่นจากฝันร้ายมาหมาดๆ หากลักษณะท่าทางน่าหลุกหลิกเสมือนว่ามองเห็นเขาเป็นยักษ์เป็นมารกำลังจะมาฆ่าแกงก็ทำให้เด็กหนุ่มหน้าสวยอดนึกสงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับความฝันของชายคนรักขึ้นมาไม่ได้
“ว่าแต่เมื่อกี้ฝันเห็นอะไรน่ะ ทำไมฉันมาปลุกแล้วต้องตกใจด้วย?”
“........ปะ.....เปล่าสักหน่อย”
นักร้องหนุ่มอ้ำอึ้งพลางยกมือยกไม้ปฏิเสธพัลวันเมื่อถูกสายตาของคาซึยะจิกมองราวกับจะคาดคั้นเอาเรื่องให้ได้.... ไม่ว่าใครก็คงไม่กล้าสารภาพหรอกว่าดูหนังAVมากเกินไปจนเก็บเอามาฝันเห็นตัวเองกับแฟนเล่นรักกันแบบSM มิหนำซ้ำยังสมมติเป็นตุเป็นตะว่าคาซึยะนอกใจมีชู้จนถูกจับได้ หลังจากนั้นก็โดนเขาทรมานสารพัดวิธี ทั้งล่ามโซ่ ทั้งใช้เซ็กส์ทอยแล้วถ่ายวิดิโอสดประจานให้ชายชู้ดู ถึงแม้ว่าจะแอบรู้สึกตื่นเต้นนิดๆเมื่อนึกถึงภาพร่างขาวเปลือยเปล่าของคาซึยะเลอะเทอะคราบน้ำรักถูกมัดมือแยกขานอนร้องครวญครางขอให้เขาช่วยส่งไปสวรรค์อยู่บนเตียง แต่เขาก็คงสารภาพความจริงออกมาไม่ได้อยู่วันยังค่ำถ้าไม่อยากให้แม่เต่าปากร้ายอาละวาดจนครอบครัวแตกแยก
“เอ้า ลุกขึ้นมาได้แล้ว มัวแต่นอนอืดยิ้มหวานอยู่ได้.... คนอะไร ปลุกยากปลุกเย็นจริงเลย!!??”
“เอ๊ะ!!!!”
เมื่อเห็นว่าป่วยการที่จะซักไซ้ไล่เรียง คาซึยะจึงบ่นพึมพำอย่างเอือมระอาพลางฉุดกระชากลากถูเอาตัวร่างสูงออกมาจากใต้ผ้าห่ม แต่กลับต้องสะดุดชะงักทันทีที่พบว่ากางเกงนอนของจินนั้นเปียกชื้นไปด้วยของเหลวบางอย่างที่รู้กันดีว่ามันคืออะไร ไอดอลหน้าหวานมองจุดเกิดเหตุสลับกับสีหน้าจืดเจื่อนของชายหนุ่มก่อนที่ฝ่ายก่อเรื่องจะโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงรื่นเริงทะลึ่งทะเล้นยียวนกวนประสาท
“เรื่องธรรมดาของผู้ชายน่ะ คาซึ.......เนอะ?”
“ไอ้บ้า!! ทุเรศที่สุด ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะ......อี๋ แหยะ!!!!”
“ทำเป็นรังเกียจไปได้ ที่รัก.... เวลาเราสองคนทำH มันก็เลอะแบบนี้เหมือนกันแหละน่า”
“จิน!!!!!!!!!!”
ร่างเล็กแผดเสียงด้วยความโมโหขณะที่จินแปรเปลี่ยนสีหน้าท่าทีจากซีดเซียวเหมือนหมูกำลังจะขึ้นเขียงมาเป็นหัวเราะร่าเอิ๊กอ๊ากแกล้งต่อปากต่อคำแล้วเดินหนีหายเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้คนตัวเล็กยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่เพียงลำพังเมื่อต้องรับหน้าที่แงะเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนผ้าห่มที่เลอะเทอะน้ำรักซึ่งจินฝันเปียกทิ้งเอาไว้ไปโยนใส่เครื่องซักผ้าพร้อมทั้งตั้งโปรแกรมปั่นแห้งอัตโนมัติทิ้งไว้.... เพราะไม่รู้ว่าวันไหนคืนไหนที่ตนเองจะต้องมานอนค้างที่ห้องนี้ ขืนรอจินมาทำความสะอาดเองเห็นที่ว่าคราบพวกนั้นคงแห้งติดเส้นใยซักไม่ออกไปตลอดชีวิตเป็นแน่ แค่นึกถึงก็เริ่มรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวชวนขยะแขยงเต็มทนแล้ว
“ผู้ชายพวกนี้ไม่ไหวเลย แย่ที่สุด!!!”
คาซึยะยังคงบ่นไล่หลังขณะปล่อยให้เครื่องซักผ้าทำงานไปตามหน้าที่ของมันก่อนจะกลับมาที่ห้องนอนอีกครั้งหนึ่ง ร่างบางถอนหายใจยืดยาวเมื่อเห็นสภาพความรกรุงรังของสถานที่อาศัยหลับนอนอย่างไม่อยากเชื่อสายตาเลยว่าเพียงแค่ตนเองติดถ่ายภาพยนตร์ไม่กี่วันจนไม่ได้มาค้างที่แมนชั่นของจิน พ่อเทพบุตรนักร้องหนุ่มรูปหล่อจะบันดาลข้าวของที่เขาอุตส่าห์จัดเก็บให้เป็นระเบียบเรียบร้อยจนสกปรกเลอะเทอะได้ถึงขนาดนี้.... ถ้าหากทัตจังไม่โทรศัพท์มาบอกว่าติดต่อจินไม่ได้ ให้เขาช่วยแวะเข้ามาปลุกแล้วจึงค่อยเดินทางไปซ้อมขึ้นคอนเสิร์ตที่สตูดิโอด้วยกันละก็ เห็นทีว่าอีกไม่นานคงจะต้องมีกองทัพมด หนูและแมลงสาบวิ่งเพ่นพ่านอยู่ตามพื้นอย่างสนุกสนานเป็นแน่
“SM.... ชอบแบบนี้กันด้วยเหรอเนี่ย?”
ไอดอลหน้าหวานเบ้ปากขณะพยายามยัดแผ่นDVDที่กองอยู่บนพื้นใส่กลับเข้าไปในตู้แล้วเห็นหน้าปกกล่องพลาสติกซึ่งแสดงภาพตัวอย่างภายในแผ่น นักแสดงสาวหน้าตาคลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นคู่ควงคนเก่าของโคคิถูกมัดด้วยเชือกห้อยโหนแสดงท่าทางร่วมรักพิลึกพิลั่นพิศดารผิดมนุษย์กับชายแว่นดำกล้ามใหญ่ทำเอาคาซึยะรู้สึกขนลุกขนพองอยู่ไม่น้อย....
พอจดจำได้รางๆว่าเคยเห็นโคคิเอาแผ่นหนังAVมาให้จินยืมดูเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าทั้งสองคนจะมีรสนิยมชื่นชอบอะไรแปลกประหลาดแบบนี้ด้วย แล้วถ้าเกิดจินนึกครึ้มอกครึ้มใจแล้วมาทำเรื่องวิปริตจับเขามัดขึงพรืดเวลามีเซ็กส์กัน คาซึยะซึ่งทั้งตัวเล็กน่ารัก อ้อนแอ้นเอวบางคนนี้จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสู้รบปรบมือปิศาจอ้วนหื่นกามอย่างจินล่ะ?
....................
..............................
“ไม่ได้การแล้ว.... ต้องศึกษาเอาไว้ก่อน จะได้หาทางหนีทีไล่ได้ทัน”
+++ Break The Record +++
เป็นเพราะKAT-TUNอยู่ในช่วงซ้อมหนักก่อนขึ้นคอนเสิร์ตครั้งใหญ่ ประกอบกับว่าคาซึยะมีงานถ่ายทำภาพยนตร์และงานถ่ายแบบลงนิตยสารเข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน ช่วงเวลาแห่งความหวานชื่นระหว่างจินกับคนรักจึงลดน้อยถอยลงไปตามลำดับ แปรผกผันกับความต้องการปลดปล่อยอารมณ์ตามธรรมชาติที่ยิ่งปล่อยไว้นานก็ยิ่งพุ่งสูงจนแทบระงับเอาไว้ไม่ไหว....
ในเวลาปกติแล้ว ถ้าหากเหนื่อยมากๆหรือมีงานต่อตอนเช้า คาซึยะก็มักจะให้รถตู้ของบริษัทไปส่งที่แมนชั่นของตัวเองมากกว่าที่จะยอมกลับไปกับเขา แต่เมื่อยามที่ความต้องการตามประสาชายหนุ่มวัยเจริญพันธุ์กำลังรุมเร้า อาคานิชิ จินจึงจำต้องทำใจดีสู้เสือสะกิดชายเสื้อของร่างเล็กที่เดินนำหน้าเขาออกไปยังลานจอดรถของสตูดิโอก่อนจะกระซิบกึ่งเอ่ยถามกึ่งเชิญชวนพลางแกล้งซบหน้าลงบนลาดไหล่ผอมบางระหว่างรอฟังคำตอบตกลง
“คาซึ.... คืนนี้ค้างที่ห้องฉันนะ?”
“อืม ก็ได้”
เสียงแหบหวานตอบเรียบๆก่อนจะผลักศีรษะที่ถือวิสาสะเอนลงมาซุกซบอิงแอบโดยไม่ได้รับอนุญาตให้ถอยห่างออกไปทันทีที่เห็นว่ามีสายตาหลายคู่ของผู้คนในบริเวณนั้นจับจ้องมายังพวกเขา.... คาซึยะเอ่ยลาเพื่อนร่วมวงและโปรดิวเซอร์ของคอนเสิร์ตแล้วส่งกุญแจรถให้จินทำหน้าที่ขับกลับแมนชั่น นึกหมั่นไส้หมูอ้วนตัวใหญ่ที่ทำท่าทางลิงโลดกระโดดโลดเต้นจนออกนอกหน้าอยู่ไม่น้อยด้วยเพราะรู้ดีว่าจุดประสงค์ของอีกฝ่ายซึ่งมาสะกิดยิกๆขอให้เขาไปค้างที่ห้องนั้นคืออะไร
เมื่อคิดจินตนาการถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสองคนในไม่ช้า เจ้าของกลีบปากสีสดถึงได้รู้ตัวว่าคงหุบยิ้มเอาไว้ไม่อยู่เสียแล้ว
..............................
....................
..........
“ฉันอาบน้ำก่อนนะ”
ทันทีที่กลับมาถึงห้อง คาซึยะก็วางข้าวของสัมภาระไว้บนโซฟาแล้วตรงเข้าไปรื้อค้นเอาเสื้อคลุมสำหรับใส่หลังอาบน้ำออกมาจากตู้เสื้อผ้าอย่างคุ้นเคย หลังจากนั้นจึงเดินเลี่ยงไปยังห้องอาบน้ำโดยบอกกล่าวชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของสถานที่เพียงสั้นๆพอฟังได้ใจความ ทำเอาอาคานิชิ จินถึงกับตาลุกตาพองเร่งรีบปรี่เข้าไปขวางคนรักไม่ให้ปิดประตูทำธุระส่วนตัวอย่างการชำระล้างร่างกายแต่เพียงลำพัง.... นักร้องหนุ่มหน้าหล่อแสร้งทำตาละห้อยหูตกหางตกหวังจะให้คาซึยะสงสารเห็นใจพลางเอ่ยปากขออนุญาตในใจนั้นเกือบกึ่งจะร้อนรนเพราะอยากจะเข้าไปมีส่วนร่วมในการช่วยปกป้องผิวกายนวลเนียนขาวผ่องจากคราบเหงื่อไคลไคลสกปรกแทนที่ฟองสบู่ครีมอาบน้ำเสียเหลือเกิน
“ขอฉันเข้าไปอาบด้วยคนสิ”
“ไม่เอา”
“ทำไมล่ะ?”
คนตัวโตเอ่ยถามทักท้วงอย่างขัดใจเมื่อถูกคนรักตอบปฏิเสธตัดรอนอย่างไร้เยื่อใยซึ่งหน้า ทั้งๆที่ไม่ได้เจอ ไม่ได้มานอนค้างด้วยกันเสียตั้งหลายวัน ความคิดถึงอยากกอดอยากจูบอยากใกล้ชิดแฟนก็ยิ่งต้องเพิ่มมากขึ้นเป็นเรื่องปกติธรรมดา.... หรือว่าคาซึยะจะไม่เคยรู้สึกแบบเดียวกันกับเขาบ้างเลย?
“ก็ไม่ทำไมหรอก.... น่านะจิน ให้ฉันอาบน้ำคนเดียวเถอะ เดี๋ยวจะให้ทำทั้งคืนเลย โอเคไหม?”
ชายหนุ่มจำใจพยักหน้ารับคำแต่โดยดีเมื่อเจอลูกอ้อนลูกชนแพรวพราวที่ร่างบางขุดออกมาใช้หลอกล่อให้เขายอมถอยทัพกลับไปนอนรอบนเตียง เพราะสุดท้ายแล้ว แววตาวิบวับเป็นประกายพร้อมทั้งถ้อยคำยื่นข้อเสนออย่างออดอ้อนออเซาะซึ่งหาดูได้เฉพาะในเวลาที่อยู่ด้วยกันเพียงสองต่อสองก็ทำให้จินพ่ายแพ้ราบคาบถึงขนาดแข้งขาและหัวใจอ่อนยวบยาบจนต้องเออออว่าง่ายกับคาซึยะทุกครั้งไป
แผ่นหลังกว้างเอนราบลงบนเตียงที่ห่มคลุมด้วยผ้าปูที่นอนผืนใหม่เอี่ยมอย่างสบายอารมณ์พลางหลับตาลงนึกถึงภาพจินตนาการซึ่งปรากฏอยู่ในความฝันเมื่อคืนที่ผ่านมา.... อันที่จริงแล้ว เขาเองก็อยากลองชวนคาซึยะทำเหมือนอย่างที่ดูจากในแผ่น DVD สักครั้งหนึ่ง จะเป็นอย่างไรนะถ้าหากว่าเรือนร่างอ้อนแอ้นน่ากอดรัดฟัดเหวี่ยงของเด็กหนุ่มตัวเล็กถูกมัดให้อยู่นิ่งๆตกเป็นของเล่นแสนสวยอันน่าเพลิดเพลินสำหรับที่มีไว้สำหรับเขาเพียงคนเดียว เสียงหวานๆกรีดร้องเหมือนจะขาดใจขณะอ้อนวอนขอให้เขาสอดใส่เข้าไปเร็วๆ หรือแม้กระทั่งจะเสียบของเทียมค้างเอาไว้แล้วมองดูความเร่าร้อนที่เกิดขึ้นกับร่างบอบบางที่สุดจะเซ็กซี่ก็ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่จินปรารถนาจะให้มันเกิดขึ้นจริง แต่ถึงอย่างไร เขาก็คงไม่ใจกว้างถ่ายทอดสดภาพคาซึยะขณะกำลังเล่นรักผ่านกล้องโทรศัพท์มือถือไปให้ใครหน้าไหนได้ชื่นชมอย่างแน่นอน
“แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง.... ขืนเอ่ยปากชวนสุ่มสี่สุ่มห้า มีหวังโดนคาซึด่าตายแน่ๆ”
ถูกแล้ว.... เลิกคิดถึงเรื่อง SM น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด
“เฮ้ย!!!!!”
เสียงทุ้มห้าวร้องตะโกนโวยวายเสียงหลงเมื่อสะดุ้งตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าถูกมัดมือมัดเท้าขึงพรืดอยู่บนเตียงนอน ไม่ทันรู้ด้วยซ้ำว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรระหว่างที่รอคาซึยะอาบน้ำ หากสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้มันก็ร้ายแรงมากเกินกว่าที่เขาจะนอนทำนิ่งเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อนแล้วปล่อยให้ตัวต้นเหตุนั่งหัวเราะคิกคักทำหน้าทำตาไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างๆ จินที่ตอนนี้หน้าตาแดงก่ำด้วยความโมโหตะคอกถามอย่างหัวเสียเมื่อคนรักของเขายังคงลอยหน้าอมยิ้มขำก่อนจะขึ้นมานั่งคร่อมทับบั้นเอวหนาด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์แสนกล
“นี่มันอะไรกันน่ะคาซึ.... นายคิดจะทำอะไรฉัน!!??”
“ก็แบบเดียวกับใน AV ที่นายดูไง.... ไม่คิดว่ามันน่าตื่นเต้นบ้างเหรอ จิน?”
ไอดอลหน้าหวานย้อนถามกลั้วหัวเราะพลางพยักเพยิดไปทางตู้เก็บแผ่น DVD ที่อยู่ข้างชั้นวางเครื่องรับสัญญาณโทรทัศน์ หลังจากที่ลองเปิดดูTrailerตัวอย่างจากเมนูแล้ว คาซึยะถึงได้ฉุกคิดขึ้นมาว่าการร่วมรักเช่นนี้ก็ดูน่าสนใจไม่น้อยแล้วถ้าไม่ได้เล่นอะไรพิศดารมากนักก็ไม่มีอันตรายเหมือนอย่างที่เคยกลัวด้วย แต่สำหรับจินในตอนนี้แล้ว เขาไม่รู้สึกสนุกไปกับความคิดแผลงๆของคาซึยะเลยสักนิด.... ถ้าอยากจะเล่น เขาเองก็ยินดี แต่ฝ่ายรุกอย่างอาคานิชิ จินต้องเป็นSเท่านั้น จะให้เป็นMนอนร้องโอดครวญเพราะถูกทรมานได้อย่างไรกัน!!?? มันไม่ถูกต้องตามหลักวิชาการ!!!!
“นายจะบ้าหรือไง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!”
“ไม่เอาอ่ะ.... ก็ฉันอยากลองเล่นSMนี่!!!”
“แล้วก็เลิกดิ้นน่ารำคาญสักที เข็มขัดนี่ของแอร์เมสนะ แพงด้วย Limited Editionอีกต่างหาก.... ถ้าหากเข็มขัดฉันมีรอยขีดข่วนแม้แต่นิดเดียวล่ะก็ ฉันเอานายตายแน่!!!”
มือเล็กตีเพียะเข้าที่แขนของจินอย่างไม่ออมแรงเมื่อร่างหนาทำทีเหมือนจะอาละวาดพร้อมทั้งเกร็งข้อมือกระชากเข็มขัดหนังซึ่งพันธนาการเขาเอาไว้กับโครงเหล็กหัวเตียง น้ำเสียงแหลมสูงเริ่มบ่งบอกถึงอารมณ์หงุดหงิดเพราะเกรงว่าเครื่องประดับสัญชาติฝรั่งเศสที่ตนเองอุตส่าห์ไปหาซื้อมาอย่างยากลำบากแถมยังราคาแพงสุดจิตสุดใจจะเสียหาย ซึ่งเป็นความตึงเครียดคนละประเด็นกับชายคนรักที่กำลังหัวเสียเนื่องจากโดนยัดเยียดความเป็นMให้ลิบลับ
“โธ่เว้ย คาซึ!!!!”
“เป็นทาสแล้วพูดแบบนี้กับเจ้านายได้ยังไง ใครสั่งใครสอน หา!!??”
จินแหกปากสบถคำหยาบออกมาเสียงดังลั่นห้อง แต่ทว่าก็ต้องแลกมาด้วยฝ่ามือพิฆาตซึ่งตบลงมาบนใบหน้าหล่อเหลาแทบจะในวินาทีเดียวกันนั้น ตามมาด้วยประโยคเกรี้ยวกราดอย่างผู้มีอำนาจเหนือกว่าซึ่งบ่งบอกให้รู้ว่าเด็กหนุ่มฝ่ายรับที่ริอาจอยากจะเป็นSนั้นเริ่มสตาร์ทเครื่องติดแล้ว
รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมอย่างปิศาจร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวยน่ารัก เผยให้เห็นธาตุแท้ของน้องเล็กแห่งวงKAT-TUNที่ใครต่อใครต่างก็พูดยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่านิสัยเรียบร้อยน่ารักและสุภาพเอาการเอางานเป็นที่สุด โดยหารู้ไม่ว่าเบื้องลึกเบื้องหลังเมื่อปราศจากกล้องถ่ายทำรายการแล้ว คาเมะนาชิ คาซึยะคนเดียวกันนั้นจะกลายร่างเป็นหนุ่มน้อยร้อนรักไฟแรงสูงที่หาญกล้าบังคับหักคอให้แฟนของตัวเองร่วมเล่นรักแบบSMชนิดไม่สอบถามความคิดเห็น.... และคนที่โชคร้ายที่สุดนั้นจะเป็นใครไปได้ นอกเสียจากคนรักหนุ่มที่ต้องยอมพยักหน้าหงึกหงักยอมลงให้กับความเอาแต่ใจตัวเองของคาซึยะเสียทุกครั้งไป
ถึงแม้ว่าชะตากรรมของอาคานิชิ จินในคืนนี้จะแลดูลำบากลำบนมากเกินไปสักหน่อยก็ตาม
....................
..............................
“เฮ้ย!!!! ยัยเต่าบ้า อย่าเอาเชือกมามัดน้องชายฉันเซ่ ไม่อย่างนั้นฉันจะไปถึงจุดได้ยังไงเล่า!!!!!!”
“ไม่เล่นแบบนี้นะ คาซึ!!!! คาซึ!!!!!!!!!!!”
Sadistic Love
Ending
|
| |
