BOYCOTT!
"นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป.... เราจะทำการบอยคอตต์ชิตพล ลี้ชัยพรกุล!"
สิ้นเสียงประกาศกร้าว สมาชิกทุกคนในยูนิต NCT U ก็หันไปมองยังคนพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ตามติดมาด้วยเสียงบ่นงึมงำพลางทอดถอนใจด้วยความเซ็งระดับสิบว่า 'อีกแล้วเหรอ?'
'ลี แทยง' เจ้าของตำแหน่งเซนเตอร์ของวง พ่วงตำแหน่งผู้จัดการพาร์ทไทม์ในบางครั้งกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องแต่งตัวอย่างวางมาดขึงขังเต็มที่ ถึงเวลาแล้วที่ความดีความชอบด้านการซักผ้า ขยันฉีดสเปรย์ดับกลิ่น และทำกับข้าวเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเมมเบอร์ที่อุตส่าห์สั่งสมจะต้องได้รับการตอบแทน ไม่ว่าใครก็ห้ามปฏิเสธคำสั่งของเขาเป็นอันขาด....!!!
"พวกเราทุกคนจะไม่คุยกับชิตพล ลี้ชัยพรกุล กินข้าวก็จะไม่เรียก เวลาเดินเข้าอัดรายการก็ให้หมอนั่นเดินหลังสุด อยู่บนรถก็ให้นั่งเบาะหลังคนเดียว ตอนกลับหอก็ห้ามใครไปห้องอาบน้ำเป็นเพื่อน.... ตกลงตามนี้นะ"
"นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะ แทยง.... พี่งงไปหมดแล้ว??"
มุน แทอิล สมองเพิ่งจะประมวลผลเสร็จว่าเจ้าเด็กผมเงินพูดอะไร พี่ใหญ่เงยหน้าขึ้นจากวัตถุโบราณนามว่าไอโฟน4Sปุ่มโฮมติดๆดับๆเพราะเก่าใกล้พังเต็มที ก่อนจะส่งสายตาที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามไปให้ รู้อย่างเดียวก็คือเวลาที่คุณลีแทยงไม่พอใจใคร บุคคลผู้นั้นจะถูกเรียกด้วยชื่อจริง นามสกุลจริง ต่อให้ชื่อยาว ออกเสียงยาก จำลำบากแค่ไหนก็ไม่มีผลกับความเจ้าคิดเจ้าแค้นของพ่อหนุ่มจอมบงการ
"ถ้าให้ผมอธิบาย เรื่องมันจะยิ่งยาวครับ เพราะฉะนั้น พี่แทอิลกับทุกๆ คนแค่ทำตามที่ผมบอกก็พอ"
"เอางั้นเหรอ?"
"ก็เอางั้นแหละครับ"
ว่าแล้วก็หมุนตัวนั่งไขว่ห้างบนโซฟาห้องแต่งตัวอย่างผู้ชนะ คิดเองเออเองเสร็จสรรพว่าเพื่อนพ้องพี่น้องร่วมชาติยังไงก็ต้องตบเท้าเข้ามาเป็นสมัครพรรคพวก แล้วไอ้คนที่มาคนเดียว อยู่คนเดียว ไร้แบ็คอัพสนับสนุนจะเอาปัญญาที่ไหนมาสู้กับเขา ทว่า ยังไม่ทันขาดคำ เจ้าเด็กหมูตัวขาวจั๊วะก็วิ่งคาบขนมปังปรี่เข้าไปหาเป้าหมาย ทำหน้าตาบ้องแบ๊วสมฉายา 'น้องคนนั้น' เข้าไปเกาะแข้งเกาะขาโดยมีพลังความเผือกขับเคลื่อนจากภายใน
"เตนล์ฮยอง~~ พี่ไปทำอะไรให้ลูกพี่แทยงโมโหอ้ะ?"
"ก็ไม่ได้ทำอะ........."
"จอง ยุนโอ!!!!" มาแล้วนั่นไง ชื่อจริง นามสกุลจริงของแจฮยอน ดังก้องไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ส่งผลให้น้องคนนั้นสะดุ้งโหยงสุดตัวถอยกรูดกลับมานั่งข้างพี่กระต่ายแทบไม่ทัน "เมื่อกี้ฉันพูดว่าอะไร นายลืมไปแล้วเหรอ? อยากให้ช่วยเตือนความจำให้มั้ย??"
"มะ....ไม่เป็นไรครับ พี่แทยง"
แจฮยอนกลืนน้ำลายดังเอื๊อกเมื่อเห็นแทยงทำท่าหักข้อนิ้วขู่ คืออันที่จริงจะสู้ก็สู้ได้อยู่หรอกนะ แต่ถ้าไม่มีพี่แทยงสักคนแล้วข้าวเช้าจะทำยังไง ในเมื่อตอนนี้เขาย้ายมาอยู่หอพักของทางบริษัทแล้ว จะเลือกอยู่ข้างพี่โดดเดี่ยว ฝ่ายนั้นก็ดันทำเป็นแค่โยนต๊อปปกกีสำเร็จรูปใส่ไมโครเวฟ.... แจฮยอนมิอาววววว TT____TT
"คิม ดงยอง! ลี มินฮยอง! นายสองคนไม่มีปัญหาอะไรใช่มะ?"
"ไม่มีครับ........"
"ผมก็ไม่มีครับ พี่แทยง........"
แม้กระทั่ง โดยองกับมาร์คซึ่งอุตส่าห์นั่งเงียบไม่ปริปากพูดเลยสักคำตั้งแต่เริ่มสงครามก็ยังมิวายโดนข่มขู่ด้วยการเรียกชื่อจริงเต็มยศไปด้วย เมมเบอร์ที่เหลือทั้งสี่หันมาส่งสายตาขอโทษขอโพยให้กับร่างบางซึ่งถูกกีดกันให้นั่งติดหน้าต่างคนเดียวเหมือนดาวเคราะห์นอกวงโคจร.... แต่ก็ใช่ว่าเจ้าตัวจะแคร์ ยังคงนั่งพลิกนิตยสารบันเทิงภาษาเกาหลีล้วนดูอย่างสบายอารมณ์ ทั้งที่อ่านออกบ้างไม่ออกบ้าง แต่ก็วางท่าเหมือนอ่านออกมาตั้งแต่เกิด เดือดร้อนถึงโดยองที่ทำหน้าตาปรี๊ดแตกแบบเดียวกับตอนที่โดนยึดไมค์บรื้นๆ ไปเล่น เขม่นเข่นเขี้ยวส่งสัญญาณ S.O.S. ขั้นสูงสุดมาบอกว่า
'ช่วยทำอะไรสักอย่างกับแฟนปัญญาอ่อนของมึงสักทีสิโว้ยยยยยย!!!!'+
ปัญญาอ่อนอย่างงั้นเหรอ?
ก็ใช่น่ะสิ....
ไอ้พี่แทยงน่ะมันปัญญาอ่อน!!!!!
เหตุผลที่แทยงไม่ยอมบอกทุกคนว่าทะเลาะกับเขาเรื่องอะไรก็เพราะว่าต้นสายปลายเหตุมันปัญญาอ่อนสิ้นดีไงล่ะ แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว มาจนถึงขั้นนี้ เขาจะเป็นคนเล่าให้ฟังเองก็แล้วกัน....!!
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า วันนี้พวกเขามาอัดรายการเพลง แน่นอนว่าต้องเจอกับรุ่นพี่ศิลปินวงอื่นจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการทักทายทำความรู้จักกันบ้างตามประสาพี่น้องร่วมวงการ.... ทีนี้รุ่นพี่วง HISTORY เดินเข้ามาหาแถมยังตะโกนเรียกสาวน้อยๆๆมาแต่ไกล ไอ้พี่แทยงนึกว่าพวกนั้นจะมาเต๊าะน้องเตนล์สุดที่รักก็เกิดอยากจะโชว์ความแมน จัดแจงดึงเขาให้ไปหลบอยู่ข้างหลังแถมยังยืดอกท้าทายกลับไปว่า 'พวกรุ่นพี่มีธุระอะไรกับแฟนผมเหรอครับ?'
พอจะเดาออกไหมล่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น?
'น้องแทโยงงงง~~~ ลูกแมวน้อยของเพ่แจโฮ~~~'
'ตอนเป็นรุกกี้ก็ว่าน่ารักมุ้งมิ้ง พอเดบิวท์แล้วทำผมสีนี้ เหมียวตะยงของพี่อีจองมุ้งมิ้งกว่าเดิมอีกลูกกกก~~~~~'
'วันก่อนพี่คยองกิลเห็นรูปในงานแฟนไซน์ของน้องหย่งย้ง ใส่มงกุฏดอกไม้น่ารักตะมุตะมิมากเลย วันหลังถ้าเจอกันอีก พี่จะเอามาทั้งมง ทั้งที่คาดผมหูแมวโมเอะเลย น้องหย่งย้งช่วยใส่ให้พี่ดูเป็นบุญตาสักครั้งนะครับ น้าาาาาา~~~'
'ช่วยเรียกพี่ว่าโอปป้าได้มั้ยครับน้องแทยง ขอสักครั้งแล้วพี่จะตั้งใจทำงานตลอดไป~~'
ปรากฏว่าคนโดนเต๊าะน่ะไม่ใช่เขาเลย แต่เป็นไอ้พี่แทยงที่คิดว่าตัวเองโคตรซังนัมจาฉิบหายวายวอดนั่นแหละ!!
หลังจากโดนรุมลูบหัวลูบหน้าหยิกแก้มไปพอประมาณ รุ่นพี่ HISTORY ก็จากไปพร้อมกับความฟินเลเวล99 ทิ้ง ลี แทยง ที่หมดสิ้นความแมน เหลือไว้แต่ความแมว.... แล้วจากแมวธรรมดาก็กลายร่างเป็นแมวบ้า หันมาโวยวายใส่ว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมบอกก่อนว่าใครคือเป้าหมายการเต๊าะที่แท้จริง ถามหน่อยเหอะว่าเตนล์จะไปรู้ได้ยังไง ก็มาอัดรายการเพลงครั้งแรกเหมือนๆ กัน เจอพวกรุ่นพี่ครั้งแรกเหมือนกัน จะไปเอาญาณทิพย์ที่ไหนมาตรัสรู้ว่าใครหน้าไหนจะมองพี่แทยงเป็นแมวบ้าง.... ก็เล่นเมคอัพบล็อกตาแน่นยิ่งกว่าเกิร์ลกรุ๊ปเสียขนาดนี้!!
ฮึ่ยยยยยย......!!!!
ก็บอกแล้วว่าปัญญาอ่อนสิ้นดี!!!!
เสียงหัวเราะบาดจิตบาดใจทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้มีอะไรน่าขำลอยมากระทบหู เดิมทีก็แค่รำคาญความโอเวอร์แอคติ้งของแทยง แค่เห็นคิ้วน้องมาร์คขยับผิดองศาก็หัวเราะเสียจนแผ่นดินแทบจะไหวข้ามเกาะจากเกาหลีไปญี่ปุ่นได้อยู่รอมร่อ แต่ไม่ว่าเตนล์จะย้ายไปอยู่ตรงมุมไหนของห้อง เอาเสื้อขึ้นมาห่มปิดหน้าปิดตา ยัดเอียร์พอดฟังเพลงใส่หู เสียงหัวเราะโคตรเสแสร้งนั่นก็จะยังคงตามมาหลอกหลอนชอนไชทะลุเข้าโสตประสาท.... แล้วดูแจฮยอนผู้น่าสงสารสิ ต้องมาถูกบังคับให้หัวเราะตามทั้งที่สีหน้างงสนิทว่าฮยองตรูขำเรื่องอะไรวะ ช่างเป็นความพยายามแก้แค้นที่น่าอดสูเสียจริงๆ
ทำแบบนี้ ที่เมืองไทยเขาเรียกว่า 'บ้า-บอ-คอ-แตก' !!!
พอคิดว่าขี้เกียจจะอยู่เล่นสงครามประสาทด้วย แค่เปิดประตูห้องพักออกไปก็เห็นใครบางคนยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ด้านนอก ถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนจะเป็นรุ่นพี่วง SEVENTEEN ที่เจอกันตั้งแต่เมื่อสัปดาห์ก่อน เตนล์จึงเป็นฝ่ายเปิดฉากยิ้มหวานทักทายเสียเลย
"อ้าว รุ่นพี่วอนอู.... สวัสดีครับ"
"เอ๊ะ.....น้องเตนล์ ค่ายSM นี่นา พักอยู่ห้องนี้เองเหรอ?"
ร่างเล็กพยักหน้ารับ คิดในใจว่าป้ายแปะอยู่หน้าห้องก็มีแล้วยังจะทำมาเป็นแกล้งถาม ก่อนจะส่งยิ้มหวานกว่าเดิมอีกสามเบอร์ไปให้ทั้งๆ ที่ทรงผมก็ไม่ค่อยเอื้ออำนวยต่อความแบ๊ว แต่ใครจะสนล่ะ เกิดมาน่ารักซะอย่าง ขอแค่รุ่นพี่วอนอูไม่เคยเห็นรูปพรีเดบิวท์ของเขาที่กำลังว่อนโลกโซเชียลอยู่ตอนนี้ก็พอ
"รุ่นพี่ซ้อมเสร็จแล้วเหรอครับ?"
"เสร็จแล้วล่ะ" ดูๆ ไป รุ่นพี่วอนอูก็หล่อดีนะ "เมื่อกี้พี่ไปดูตารางขึ้นแสดงรอบจริงมา อีกตั้งนานกว่าวงของเราจะถึงคิวขึ้นเวที เตนล์ไปเดินเล่นหาอะไรกินกับพี่สักหน่อยมั้ยล่ะ.... ตรงข้างบันไดฝั่งโน้นมีตู้กดไอศกรีมอยู่ด้วย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"
"เอ.... มันจะดีเหรอครับ?"
หนุ่มน้อยชาวไทยผู้ใสซื่อว่าพลางทำท่าลังเล แต่สายตาแอบชำเลืองมองคนในห้องที่ตอนนี้หายจากโรคหัวเราะเพ้อเจ้อเป็นปลิดทิ้ง หน่วยตาวาววับจ้องมายังเขากับพี่วอนอูเขม็งตามประสาแมวขี้อิจฉา.... ถ้าเขาตกปากรับคำไปมินิเดทกับพี่วอนอูแล้วใครจะห้ามได้ จะกางเล็บพองหางขู่ฟ่อให้ตายก็ไม่มีทางหยุดยั้งการตอบโต้ครั้งนี้ หนทางเดียวที่จะยุติสงครามก็คือ ลี แทยง จะต้องมาง้อเขา ขอโทษด้วยวาจาและยกเลิกคำสั่งบอยคอตต์ที่ทำให้เขาต้องนั่งนิ่งน้ำลายบูดอยู่คนเดียวเป็นชั่วโมงๆ นั่นด้วย
ง้อฉันสิ เจ้าแมว!
รีบๆ ง้อฉันซะ ก่อนที่ฉันจะไปกับผู้ชายคนอื่น!
"รุ่นพี่จองฮัน นางฟ้าของผม~~~"
วัตถุสีขาววิ่งฉิวออกจากห้อง ผ่านหน้าเตนล์ซึ่งยังไม่ได้ตกลงปลงใจว่าจะไปไอศกรีมเดทประชดแฟนดีหรือมั่ว ชัวร์หรือไม่ แต่ที่แน่ๆ คือตอนนี้มนุษย์แมวตัวแสบของชิตพลไปหยุดยืนแจกยิ้มเรี่ยราดให้กับรุ่นพี่หน้าสวยอีกคนซึ่งเป็นเพื่อนร่วมวง SEVENTEEN ของพี่วอนอู ท่าทางดี๊ด๊าเหมือนแมววัดได้กินปลาทูแม่กลอง เห็นแล้วมันน่าเอากระป๋องวิสกัสเขวี้ยงใส่ให้หัวร้างค่างแตกนัก
"ผมชื่อ แทยง จากวงNCT.... อาทิตย์ก่อนที่เจอกันบนเวที ผมยังไม่มีโอกาสได้ทักทายรุ่นพี่จองฮันเลย ยังไงก็ขอทำความรู้จักอย่างเป็นทางการตรงนี้เลยนะครับ"
"อ้อ แทยง นี่เอง.... พี่เคยได้ยินเกี่ยวกับนายมาเยอะเลยล่ะ ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
รุ่นพี่จองฮันยังไม่ทันได้บอกเลยว่าเคยได้ยินกิตติศัพท์ของพ่อเซนเตอร์คนดีแห่ง NCT ในแง่ไหน แต่ที่แน่ๆ ก็คือไอ้พี่แทยงกำลังหน้าบานเหมือนแมวได้เล่นลูกบอลยัดไส้แคทนิป มือขาวจัดซึ่งปกติมีไว้ทำหน้าที่แค่สาม-สี่อย่างคือซักผ้าทำกับข้าว จับไมค์แร๊พ และกุมมือแฟนเดินไปไหนมาไหนด้วยกัน บัดนี้มันกำลังเปลี่ยนไปกุมมือของนางฟ้าคนงามต่อหน้าต่อตาน้องเตนล์ ทำเอาหนุ่มน้อยหน้าหมวย ศิษย์สยามพารากอนแทบอยากจะร้องกรี๊ดแล้ววิ่งไปตามรุ่นพี่วง HISTORY ให้มากำจัดความแมน ความหน้าม่อ ความขี้หลีของใครบางคนให้สิ้นซาก
ทว่า ยังไม่ทันที่เตนล์จะได้วิ่งไปดูแผนผังว่าห้องพักของ HISTORY อยู่ทางไหน เสียงห้วนจากคนตรงหน้าก็ดังขึ้นเสียก่อน....
"จองฮัน!!"
"วอนอู!!"
"ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่!?"
"ฉันแค่เดินผ่านมา.... นายนั่นแหละทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ กับน้องคนนี้!?"
น้องคนนี้ที่จองฮันว่าย่อมหมายถึงเตนล์อย่างแน่นอน (เพราะถ้าพูดถึงแจฮยอนจะต้องเป็นน้องคนนั้น และเจ้ามาร์คลีอาจจะต้องเป็นน้องคนนู้นนนน) ดวงตากลมโตกราดมองมายังร่างเล็กต่างสัญชาติอย่างไม่ชอบใจ เช่นเดียวกับที่รุ่นพี่วอนอูก็กำลังมองแทยงเหมือนจะปรี่เข้าไปชกเหมือนกัน ก่อนจะมีสติพึงระลึกขึ้นมาได้ว่าถึงลงไม้ลงมือกับรุ่นน้องหน้าแมวไปก็ไม่มีประโยชน์ กลัวจะโดนฟ้องข้อหาทารุณกรรมสัตว์ให้เดือดร้อนชื่อเสียงค่ายอีกต่างหาก
"อยู่ตรงนี้ก็คุยกันไม่รู้เรื่องหรอก กลับไปคุยกันที่ห้อง!"
"ปล่อยนะ อย่ามาจับมือฉัน!!"
"ไม่จับไว้ นายก็เดินหนีฉันอีกสิ.... เพราะนายไม่ยอมกลับห้อง ฉันถึงต้องมายืนดักรอนายอยู่ตรงนี้ไง!!"
มีความเงิบ....
มีความเงิบเกิดขึ้น............
เตนล์สะบัดหัวแรงๆ พยายามไม่นึกถึงความนกของตัวเองที่เมื่อกี้หลงคิดไปเต็มๆ ว่ารุ่นพี่วอนอูมายืนรอหน้าห้องเพราะอยากเจอเขา ถึงแม้ว่าแผ่นหลังจะเริ่มคันยุบยิบเหมือนใกล้จะมีปีกงอกออกมาก็ตาม แต่ก็ใช่ว่าเขาจะนกอย่างเดียวดาย เพราะใครบางคนที่อุตส่าห์วิ่งปรู๊ดสี่คูณร้อยออกมาตะปบรุ่นพี่นางฟ้าก็เพิ่งบริโภคนกเข้าไปฝูงใหญ่ไม่แพ้กัน.... ว่าแล้วก็พาลให้นึกถึงเพลงที่ฟังใน YOUTUBE เมื่อวันก่อนขึ้นมาตะหงิดๆ
นก + นก คือ นกอะไร?
นก + นก คือ แทเตนล์ใช่ไหม??
และแล้วสายตาสองคู่จากนกสองตัวก็หันมาประสานกัน คล้ายจะมีกระแสไฟฟ้าแล่นเปรี๊ยะออกมาประณามก่นด่าฝ่ายตรงข้ามว่า 'พี่แหละนกตัวพ่อ!' 'ไม่.... นายแหละ นกตัวแม่!' แต่ขึ้นชื่อว่าสงครามเย็นระหว่างอเมริกา-โซเวียตยังต้องมีระยะผ่อนผันหยุดยิงและเปลี่ยนมาใช้วิธีทางการฑูตเจรจา สงครามแทยง-ชิตพลก็ต้องเปลี่ยนจากประชดประชันด้วยการกระทำมาเป็นตัดพ้อต่อว่าด้วยคำพูด แต้มต่อรองผลแพ้ชนะอยู่ที่ว่าสกิลความดราม่าของใครจะเบอร์ใหญ่กว่าก็เท่านั้น
"อยากกินไอติม ทำไมไม่บอกพี่ดีๆ.... ทำไมต้องให้คนอื่นเขามาชวนด้วย?"
"ก็พี่แทยงไม่พูดกับผมไม่ใช่เหรอ?" เตนล์สะบัดหน้าหนี ภาพเหตุการณ์ตอนที่แทยงประกาศกร้าวเรียกเขาเต็มยศว่า ชิตพล ลี้ชัยพรกุล ยังกรีดลึกอยู่ในความทรงจำ มันช่างแตกต่างกับเสียงนุ่มๆ หวานๆ ขณะที่อีกฝ่ายวิ่งเข้าไปคลอเคลียรุ่นพี่จองฮันเสียเหลือเกิน "แล้วพี่แทยงล่ะ อยากรู้จักนางฟ้ามากนักใช่มั้ย? ทุกวันนี้ผมเป็นอะไรสำหรับพี่ มารร้ายคอยขัดขวางความสุขงั้นสิ?"
"ไม่เคยพูดแบบนั้นสักหน่อย......." แทยงเริ่มเสียงอ่อย ชักไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่าที่เตนล์ถามนั้นเป็นเพราะน้อยใจเขาจริงๆ หรือว่าแค่เล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์เพื่อจะเอาชนะ แต่ตัวเขาเองก็ไม่อยากแพ้นี่หว่า "ก็เพราะว่านายอยากคุยกับพี่วอนอูก่อนนี่ ถ้าพี่ไม่แกล้งทำเป็นออกไปคุยกับพี่จองฮัน นายก็คงตกลงปลงใจไปกินไอติมกับเขาแล้ว"
"แล้วมันเป็นเพราะใครล่ะที่มาสั่งแบนผมน่ะ!?" เมื่อเห็นฝ่ายแทยงทำท่าจะเพลี่ยงพล้ำ เตนล์ก็รัวกระสุนเร่งปิดเกมไม่ยั้ง "กับคนอื่นไม่เห็นพี่ทำแบบนี้เลย ทีกับผมไม่พอใจก็ว่าเอาๆ เดี๋ยวก็สั่งคนอื่นให้มาช่วยบอยคอตต์ มีความสุขมากนักเหรอที่ได้เห็นแฟนตัวเองอึดอัดอยากพูดแต่พูดไม่ได้จนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว!?"
"เอ่อ............." เซ็นเตอร์หน้าแมวนิ่งเงียบไป ไม่ใช่ว่าเถียงไม่ทัน แต่กำลังอึ้งที่อยู่ดีๆ สำเนียงเกาหลีของเตนล์ก็ชัดเป๊ะผิดไปจากปกติที่ฟังรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง
"พี่แทยงเคยได้ยินไหมว่าคับที่อยู่ได้ แต่คับใจน่ะมันอยู่ยาก.... ถ้าพี่ทำอย่างนี้กับผมอีกครั้งเดียว แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ผมจะไปหาแฟนใหม่อยู่วงอื่น! คนที่พี่ออกคำสั่งกับเขาไม่ได้ ให้มันรู้กันไปเลยว่าใครจะอกแตกตายก่อนกัน!!" "ต่อให้เขาคนนั้นมีแฟนแล้ว ผมก็จะแย่ง!! จะไม่ยอมนกแบบเมื่อกี้อีกเป็นอันขาด!!!"
เกิดความสับสนขึ้นในหัวสมองของลี แทยง ว่าเตนล์กำลังโมโหเรื่องอะไรกันแน่ ระหว่างเรื่องที่ถูกสั่งบอยคอตต์กับเรื่องที่ตัวเองนกพี่วอนอู แต่พอเห็นร่างเล็กยืนหน้าบึ้ง มองค้อนเขาตาคว่ำ ปากเบะเหมือนเป็ดโดนัลด์ดั๊ก จิตใจที่เต็มไปด้วยความโกรธเคืองเพราะนึกว่าอีกฝ่ายร่วมมือกับรุ่นพี่ต่างค่ายล้อเลียนหาว่าเขาเป็นลูกแมวน้อยก็ถูกดูดหายลงหลุมดำไป
แต่จะอะไรก็ช่างเถอะ....
จุ๊บ
ริมฝีปากหยักได้รูปพุ่งเข้าชนแก้มใสของคนที่กำลังดราม่าเกินเบอร์ ใจจริงเตนล์ก็อยากจะเล่นตัวต่ออีกสักหน่อย เผื่อว่าพี่แทยงจะได้ง้อเขาไปนานๆ จะได้อวดชาวบ้านชาวโลกได้ด้วยว่าในที่สุดประเทศไทยก็ช่วงชิงพื้นที่รักษาสิทธิสภาพนอกอาณาเขตภายในดินแดนเกาหลีใต้เอาไว้ได้อย่างครบถ้วน ครั้นพอยินเสียงหงุงหงิงกระซิบอยู่ข้างหูก็ดันเผลอยิ้มออกมาจนได้ แผนการเล่นตัวจึงต้องพับเก็บเอาไว้ใช่คราวหน้าแทน
ถ้าหากว่าลี แทยงจะยังกล้าสั่งบอยคอตต์เขาอยู่อีกล่ะก็นะ~
"ขอโทษนะ เตนล์.... เดี๋ยวพี่แทยงพาไปหยอดตู้ไอติมไถ่โทษก็แล้วกัน"
"อื้อ"
.
.
.
"พี่โดยอง.... กดหยุดนาฬิกาได้แล้วครับ"
ทันทีที่สองผัวเมียละเหี่ยใจเดินออกจากบริเวณหน้าห้องไปยังตู้กดไอศกรีมข้างบันได แจฮยอนหรือน้องคนนั้นก็วิ่งปรู๊ดกลับมาหาพี่กระต่ายอย่างตื่นเต้น รวมถึงแทอิลกับมาร์คซึ่งดูจะสนอกสนใจกับตัวเลขบนหน้าจอนาฬิกาดิจิตอลของโดยองไม่แพ้กัน
"ไหนๆ มาดูหน่อยซิว่าคราวนี้ทำสถิติได้นานแค่ไหน"
"โหย.... น้อยกว่าคราวที่แล้วอีก"
"พี่แทยงนี่กากลงเรื่อยๆ แฮะ"
แม้แต่เด็กชายมาร์คยังกล้าเอ่ยปากว่าพี่แทยงเป็นคนกาก ดูเหมือนว่าพอกลับไปถึงหอพัก โดยองจะต้องเอาสถิติทั้งหมดที่บันทึกได้พิมพ์ใส่กระดาษส่งเป็นจดหมายสนเท่ห์ให้เจ้าตัวรับรู้สักทีว่าทุกสิ่งที่ทำลงไปมันโคตรจะไร้ประโยชน์
ทางที่ดี ควรจะคืนความสุขให้พวกเขาเป็นการถาวรด้วยเลิกทำสงครามกับเตนล์ไปเลยจะดีกว่า
สถิติการสั่งบอยคอตต์ ชิตพล ลี้ชัยพรกุล ครั้งที่24 ของ ลีแทยง
1 ชั่วโมง 32 นาที 47 วินาที
(บันทึกโดย คิม โดยอง)
END
ผลงานการแก้บนเรื่องที่4ค่ะ แฮ่กๆๆๆๆ
ไม่มีอะไรเลยค่ะ ทุกอย่างมาจากความปัญญาอ่อนของคนเขียนล้วนๆ ไม่รู้ไปเครียดอะไรมา เอามาลงกับคู่นี้ซะเลย 55555+
ไม่มีแฮชแท็กนะคะ คิดไม่ออก(บอกแล้วว่าโง่เรื่องนี้) สามารถหวีดด่า ร้องทุกข์ ถึงเราได้โดยตรงที่ @SweetAlice0701 เลยค่ะ ยังไงก็อ่านทุกข้อความอยู่แล้ว
ขอให้มีความสุขกับวันหยุดนะคะ
Alice
|
ขณะนี้มีผู้เข้าใช้
ผู้เข้าชมในวันนี้
